Dini Başa Çıkma Stratejilerinin Evlilikte Çatışma Çözme Becerilerine Etkisinin İncelenmesi

Dicle Selek

doi:10.55709/TSBSBildirilerDergisi.487

Dicle Selek Social Sciences University of Ankara, Ankara, Türkiye Author 0009-0003-3008-7573

DOI:

How to Cite

Selek, Dicle . "Investigation of the Effect of Religious Coping Strategies on Conflict Resolution Skills in Marriage". TSBS Bildiriler Dergisi 3 (2023), 91-94, https://doi.org/10.55709/TSBSBildirilerDergisi.487

Zotero Mendeley EN EndNote

Marriage is an institution formed by men and women coming together for purposes such as living together and raising children. Marriage is a cultural institution that is as much a cultural institution as it is legal, supported by beliefs and traditions. In marriage, the fact that people come from different family histories and have different life practices makes conflicts inevitable. Marital conflict is a process that begins with the perception that the other party is blocking or about to prevent their wishes in the relationship between spouses and includes the perceptions, feelings and behaviors of both parties. This study, it is aimed to investigate the effect of religious coping skills on conflict resolution skills in marriage. A conflict resolution styles scale was used in the research. The sub-headings of the scale addressed four different conflict resolution styles. These; positive conflict resolution style, negative conflict resolution style, submission and withdrawal. There is a relationship between marriage and religion as old as human history. Religions have teachings and practices that regulate and influence marriage and family relationships. For the transmission of religion also, the family environment in which the teachings and practices will be taught is important. This reciprocal relationship affects the resolution skills that couples use in the conflicts they experience in their marital relationships. Another area where the influence of religion is seen is the religious coping strategies in which individuals benefit from religion in the process of coping with situations that stresses the individual. The study discussed religious coping strategies in two dimensions: positive and negative. In dealing with positive religious coping, there is a secure relationship with God, prayer, worship, charity, and trust are from strategies for positive coping. On the other hand, negative religious coping involves strategies such as thinking that the person is being punished by God in coping with stressful situations. When the literature is examined, there is no study that deals with conflict resolution skills and religious coping strategies in marriage together. From this point of view, it is thought that the study will contribute to the literature. This study used a religious coping scale, conflict resolution styles scale, and demographic information form. In the study with 135 female and 115 male participants in Ankara, it was seen that there was a relationship between positive religious coping style and age, education, and gender variables, female participants used positive religious coping style more than male participants, and positive religious coping style was used as age and education level increased. There is no found that economic status is related to religious coping style. As a result of the research, a positive relationship was found between a positive religious coping style and a positive conflict resolution style. It was seen that Female participants used the negative conflict resolution style more than male participants, while the withdrawal and submission styles were used more by male participants, as the education level and age is increasing, positive conflict resolution is used. While there was no relationship between negative religious coping style and submission and withdrawal conflict resolution style, a positive relationship was found between negative religious coping style and negative conflict resolution style.

Evlilik, kadın ve erkeğin, birlikte yaşamak, çocuk yetiştirmek gibi amaçlarla bir araya gelerek oluşturduğu kurumdur. Evlilik yasal olduğu kadar inanç ve gelenekler ile desteklenen kültürel bir kurumdur. Evlilikte, kişilerin farklı aile öykülerinden gelmesi, farklı yaşam pratikleri olması, çatışmaları kaçınılmaz bir hale getirmektedir. Evlilik çatışması, eşler arasındaki ilişkide kendi isteklerini karşı tarafın engellediği veya engellemek üzere olduğu algılaması ile başlayan ve iki tarafın, algılarını, duygularını ve davranışlarını içeren bir süreçtir. Bu araştırmada evlilikte yaşanan çatışma çözme becerilerine, dini başa çıkma becerilerinin etkisinin araştırılması amaçlanmaktadır. Araştırmada çatışma çözme stilleri ölçeği kullanılmıştır. Ölçeğin alt başlıkları dört farklı çatışma çözüm stilini ele almıştır. Bunlar; olumlu çatışma çözüm stili, olumsuz çatışma çözüm stili, boyun eğme ve geri çekilmedir. Evlilik ve din arasında ise insanlık tarihi kadar eski bir ilişki vardır. Dinler evlilik ve aile ilişkilerini düzenleyen, etkileyen öğreti ve uygulamalara sahiptir. Dinin aktarılması için de öğreti ve uygulamalarının öğretileceği aile ortamı önemlidir. Bu karşılıklı ilişki çiftlerin evlilik ilişkilerinde yaşadıkları çatışmalarda kullandıkları çözüm becerilerini etkilemektedir. Dinin etkisinin görüldüğü diğer bir alan da, bireyi strese sokan durumlarla başa çıkma sürecinde, bireylerin dinden faydalandığı, dini başa çıkma stratejileridir. Yapılan çalışmada dini başa çıkma stratejileri olumlu ve olumsuz olarak iki boyutta ele alınmıştır. Olumlu dini başa çıkmada Tanrı ile güvenli bir ilişki kurma söz konusudur, dua, ibadet etme, hayra yorma, tevekkül olumlu basa çıkma stratejilerindendir. Olumsuz dini başa çıkma ise yaşanan stresli durumlarla, başa çıkmada Tanrı tarafından kişinin cezalandırıldığını düşünmesi gibi stratejiler söz konusudur. Literatüre bakıldığında evlilikte çatışma çözme becerileri ve dini başa çıkma stratejilerinin bir arada ele alındığı çalışmaya rastlanmamıştır. Bu açıdan bakıldığında çalışmanın literatüre katkı yapacağı düşünülmektedir. Bu çalışmada dini başa çıkma ölçeği ve çatışma çözüme stilleri ölçeği ile demografik bilgi formu kullanılmıştır. Ankara ilinde 135 kadın ve 115 erkek katılımcının olduğu çalışmada, olumlu dini başa çıkma stili ile yaş, eğitim ve cinsiyet değişkenleri arasında ilişki olduğu, kadın katılımcıların erkek katılımcılardan daha çok olumlu dini başa çıkma stilini kullandığı, yaş ve eğitim seviyesi arttıkça olumlu dini başa çıkma stilinin daha çok kullanıldığı görülmüştür. Ekonomik durumun ise dini başa çıkma stili ile ilişkisi bulunamamıştır. Araştırma sonucunda olumlu dini başa çıkma stili ile olumlu çatışma çözme stili arasında pozitif yönde ilişki tespit edilmiştir. Kadın katılımcıların olumsuz çatışma çözme stilini, erkek katılımcılara oranla daha çok kullandığı, geri çekilme ve boyun eğme stilinin ise erkek katılımcılar tarafından daha çok kullanıldığı, eğitim seviyesi ve yaşın artmasıyla birlikte olumlu çatışma çözme becerilerinin daha çok kullanıldığı görülmüştür. Olumsuz dini başa çıkma stili ile boyun eğme ve geri çekilme çatışma çözme stili arasında ilişki bulunmazken, olumsuz dini başa çıkma stili ile olumsuz çatışma çözme stili arasında pozitif yönde ilişki bulunmuştur.