Identification and Evaluation of Hadiths on Raf al-Yadayn (Raising the hands during prayer) in the Sunan al-Arbaa
Sünen-i Erbaʿa’da Refʿu’l-Yedeyn Hadislerinin Tespiti ve Değerlendirilmesi
This study examines the topic of raising the hands during prayer (Raf al-Yadain), one of the practical applications of the Prophetic Sunnah, based on the Sunan al-Arbaa (Abu Dawud, al-Tirmidhī, al-Nasai, and Ibn Majah), with the aim of analyzing the relevant narrations. Since variations in narrations regarding the form of prayer also form the basis for differences among Islamic legal schools, the issue of Raf al-Yadain is not merely a matter of ritual practice but also reflects differences in the interpretation of the Sunnah itself. In this context, the study presents a systematic analysis of the narrations in the Sunan al-Arbaa in terms of their numbers, chains of transmission (isnad), textual variants, and distribution among the Companions.
Using the documentation method, one of the qualitative research approaches, the relevant narrations were identified and analyzed according to the principles of classical hadith criticism. After locating all Raf al-Yadain narrations in each of the four Sunan works, these narrations were examined in detail with regard to their classification as marfu (attributed to the Prophet), mawquf (attributed to a Companion), sahih (sound), or daif (weak), as well as their chains of transmitters, recurring motifs, and legal contexts. The views of both classical and contemporary hadith scholars were taken into consideration, and the authenticity levels of the texts were comparatively evaluated.
The findings indicate that, within the scope of the Sunan al-Arbaa, narrations supporting the practice of Raf al-Yadain show a clear superiority in both number and authenticity. Reports describing the raising of the hands at three or four points during the prayer were found to have been widely practiced among the Companions. In contrast, narrations indicating that the hands were raised only at the opening takbir were generally either weak in their chains or abridged variants. The differing interpretations of the schools of law are based not only on the preference for certain narrations but also on Companion practices, regional traditions, and methodological approaches.
In conclusion, this study evaluates the issue of Raf al-Yadain not only as a matter of legal debate but also as a concrete example that illustrates the relationship between hadith and Islamic jurisprudence. It aims to clarify, on an academic basis, the scholarly value of the variant narrations and the jurisprudential foundations of inter-school preferences.
Bu çalışma, sünnetin uygulama alanlarından biri olan namazda ellerin kaldırılması (refʿu’l-yedeyn) konusunu Sünen-i Erbaʿa (Ebû Dâvûd, Tirmizî, Nesâî ve İbn Mâce) temelinde ele alarak rivayetler üzerinden tahlil etmeyi amaçlamaktadır. Namazın şekliyle ilgili rivayet farklılıkları, fıkhî mezhepler arasındaki ihtilâfların da zeminini oluşturduğundan refʿu’l-yedeyn meselesi sadece bir amel tartışması değil, aynı zamanda sünnetin anlama biçimlerine dair bir farklılıktır. Bu bağlamda çalışma, Sünen-i Erba’a’da yer alan rivayetlerin sayıları, sened yapıları, metin varyantları ve sahâbî dağılımları üzerinden sistematik bir analiz sunmaktadır.
Araştırmanın nitel araştırma yöntemlerinden dokümantasyon metodu kullanılarak rivayetler belirlenmiş, klasik hadis tenkit usulleri esas alınarak tespit edilen rivayetler analiz edilmiştir. Her bir Sünen kitabında geçen refʿu’l-yedeyn rivayetleri tespit edilmesinin ardından bu rivayetlerin merfû, mevkûf, sahih veya zayıf oluşu, râvî zincirleri, tekrar eden lafızlar ve fıkhî bağlamları ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir. Hem klasik hem de çağdaş hadis otoritelerinin görüşleri de dikkate alınarak metinlerin sıhhat dereceleri mukayeseli biçimde değerlendirilmiştir.
Araştırma sonucunda Sünen-i Erba’a özelinde refʿu’l yedeyn uygulamasını destekleyen rivayetlerin gerek sayı gerek sıhhat bakımından belirgin bir üstünlük taşıdığı; üç veya dört noktada ellerin kaldırıldığını belirten rivayetlerin sahâbîler arasında yaygın bir tatbikat olarak yer aldığı tespit edilmiştir. Buna karşın sadece iftitah tekbirinde ellerin kaldırıldığına dair gelen rivayetlerin sened bakımından ya zayıf ya da muhtasar varyantlar olduğu görülmüştür. Mezheplerin farklı içtihatları, sadece rivayet tercihine değil, aynı zamanda sahâbî uygulamaları, bölgesel gelenekler ve usûlî yaklaşımlara da dayanmaktadır.
Sonuç olarak bu çalışma, refʿu’l-yedeyn meselesini sadece fıkhî bir tartışma konusu değil, aynı zamanda hadis-fıkıh ilişkisinin somutlaştığı bir örnek alan olarak değerlendirmekte; farklı rivayetlerin hadis ilmindeki değeri ile mezhepler arası tercihlerin dayanaklarını ilmî bir zeminle açıklamayı hedeflemektedir.

Telif Hakkı (c) 2025 İsa Erciyas (Yazar)
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
CC BY-NC 4.0 lisansı, eserin ticari kullanım dışında, her türlü ortam ve formatta paylaşılmasına, kopyalanmasına, çoğaltılmasına ve orijinal esere uygun şekilde atıfta bulunmak kaydıyla yeniden düzenlenmesine, dönüştürülmesine ve eser üzerine inşa edilmesine izin verir.
Makale Bilgileri
- Konu Hadis
- Gönderim 30 Temmuz 2025
- Kabul 7 Ağustos 2025
- Yayım 15 Ağustos 2025
- Sempozyum 5. Türkiye Sosyal Bilimler Sempozyumu - Kabul Edilen Bildiriler
- Bildiri Bilim Alanı Hadis
Erciyas, İsa. “Sünen-I Erbaʿa’da Refʿu’l-Yedeyn Hadislerinin Tespiti Ve Değerlendirilmesi”. Türkiye Sosyal Bilimler Sempozyumu 5 (August 15, 2025). https://doi.org/10.55709/tsbsdergisi.834